Technologia Wykonania Posadzki Przemysłowej Utwardzanej Powierzchniowo Suchą Posypką.

1. Ułożenie folii PE 0,2 mm x 2.

     Warstwa poślizgowa oddziela podbudowę górną od płyty betonowej posadzki, a jej zadaniem jest:

• obniżenie siły tarcia pomiędzy betonem posadzki a podbudową górną,
• wyeliminowanie przenikania wilgoci z podłoża do płyty betonowej,
• zapobieganie przenikaniu wody z betonu do podłoża.

2. Ułożenie taśmy dylatacyjnej z pianki polietylenowej gr. 8mm.

     Warstwa pianki obniża wskaźnik poziomu uderzeniowego dla posadzki pływającej (tj. układanej na podwójnej folii PE 0,2 mm).

3. Wbudowanie i wyrównanie betonu posadzkowego klasy min. B-25 ze zbrojeniem rozproszonym.

     Posadzka może być wykonana metodą długich pasów lub wielkich płaszczyzn.

     W metodzie wielkich płaszczyzn do rozściełania i układania betonu oraz rozsiewania posypki utwardzającej może służyć uniwersalny kombajn posadzkowy.

     Alternatywnie do zbrojenia posadzki można zastosować włókna Fibrofor High Grade w ilości 1 kg/m3, bądź siatki stalowe.

4. Naniesienie środka utwardzającego.

     Niezależnie od przyjętej metody rozkładania betonu i rodzaju utwardzacza etapy wykończenia nawierzchni są takie same i przebiegają w sposób następujący:

• rozsypanie utwardzacza w ilości 4 kg/m2 na świeżą płytę betonową może być wykonane ręcznie lub mechanicznie.
• wygładzenie i wyrównanie utwardzacza nasiąkniętego mleczkiem cementowym  przegubową listwą ściągającą.

5. Mechaniczne zatarcie posadzki.

     Wstępne zatarcie wykonywane jest po stwardnieniu betonu do takiego stopnia, że można wejść na jego powierzchnię pozostawiając ślad o głębokości 2-3 mm. W celu lepszego połączenia warstwy utwardzającej z betonem dokonywane jest ono dyskiem zakładanym na łopatki zacieraczki mechanicznej.

     Mechaniczne zacieranie posadzki dokonywane jest w określonych odstępach czasu, zależnych od panującej temperatury, zacieraczkami mechanicznymi ze skrzydełkami ustawianymi stopniowo pod coraz większym kątem, aż do uzyskania gładkości.

6.  Naniesienie środka impregnującego przez natrysk.

     Impregnacja preparatem do nawierzchni betonowych za pomocą ręcznego lub przemysłowego opryskiwacza, odbywa się natychmiast po zakończeniu procesu zacierania.

7. Zdylatowanie płyty betonowej.

     W płycie betonowej posadzki pływającej, to znaczy spoczywającej na warstwie poślizgowej, rozróżniamy skurcz chemiczny, fizyczny oraz termiczny.

Skurcz chemiczny wynika z chemicznego procesu hydratacji cementu, występuje on w czasie wiązania i dojrzewania betonu. Jest to proces nieodwracalny.

Skurcz fizyczny wynika z wyparowania nadmiaru wody, jest częściowo odwracalny i może ulec redukcji przy ponownym nawilżeniu betonu.

Skurcz termiczny wynika ze zmian temperatury, której wahania mogą wynosić: w przypadku nawierzchni wewnętrznych ok. 25^oC, zewnętrznych zacienionych ok. 50^oC, a zewnętrznych odsłoniętych ok. 70^oC.

Biorąc pod uwagę w/w zjawiska, wykonuje się szczeliny skurczowe, są one nacinane piłą do głębokości 1/3 grubości nawierzchni i szerokości około 3 mm, nie później niż 48 godzin po jej położeniu. Cięcia dokonujemy jak najwcześniej, w momencie, gdy piła już nie wyrywa ziaren kruszywa. Zależy to od temperatury panującej w hali.

8 . Wypełnienie dylatacji masą fugową.

     Szczeliny w posadzkach przemysłowych wypełniamy po upływie około miesiąca od wykonania  posadzki. Wysokość wypełnienia szczeliny masą dylatacyjną winna być szerokości szczeliny.